Instrukcja obsługi Heller Thonier Armor 80609
Heller
Budowa modelu
Thonier Armor 80609
Przeczytaj poniżej 📖 instrukcję obsługi w języku polskim dla Heller Thonier Armor 80609 (8 stron) w kategorii Budowa modelu. Ta instrukcja była pomocna dla 2 osób i została oceniona przez 2 użytkowników na średnio 4.5 gwiazdek
Strona 1/8
THONIER ARMOR
80609
80609 - 176
2
English
Very little is known about the origin of boat fishing for 15kg white tuna, known also as albacore, but
it seems to date far back. Between June and October, the tuna swim along the Basque coasts and
then back north up to the Gulf of Gasgogne, moving progressively further from the coast. Fishing
off the coast brings with it two types of constraint: having boats able to handle the high seas, and
the ability to return quickly to harbour to sell the catch while it's still edible, but also in the event
of a storm. Around 1850, fishermen from the island of Groix and up to the islands of Yeu and Ré,
used their sardine fishing longboats and their chasse-marées (literally, tide hunters) loaded with
tuna during the season using trolling rigs. Their decked longboats possessed excellent qualities in
that they were solid, but they also had some debilitating defects, such as long keels which made
quick manoeuvring very difficult. In the 1880s a new type of boat appeared—the dandy—quickly
nicknamed the “dundée” in French. The cutter rigging included two masts: a main mast made
entirely of one piece, a large sail, a foresail (the jib) and a rear sail (the driver yard or ringtail). The
principal characteristic of the dandy that differentiates it from other cutter rigs, is the presence
of a spar to regulate the ringtail sheet, in the place of a pivoting boom around the mast. The keel
can exceed 12m in length. She is said to be "en différence" (“in difference”, heel - rear - very deep
compared to the forefoot– front -) to allow for quick tacking. The entire vessel can weight 50 to 60
tonnes, lead by a crew of around fifteen of men. As soon as a shoal of fish is spotted, sometimes
even as soon as they leave the harbour, each of the seven lines are lowered while the ship has to
maintain a speed of 5 to 7 knots, an essential condition for fishing white tuna. The fishermen knew
where to run their lines using to several signs:
• The bubbling and activity due to surface movements of the tuna when hunting sardines;
• The sound of the wake made by tuna in the waves;
• Like an oil slick, a tightly formed shoal of tuna by the surface stills the chop of the sea.
From 1905, the "ringtail" dandy tuna vessel acquired its characteristic slender shape for good,
as well as its notoriety, and up to the Second World War became the symbol of sailboat fishing.
At the start of the 30s there were more than 870 tuna boats in Brittany but sailboat tuna fishing
stopped for good in 1962.
Français
L’origine de la pêche au thon blanc ou germon de 15 kg à l’aide de bateaux est très mal connue, mais
semble ancienne. Entre juin et octobre, les bancs de thons longent les côtes basques, et remontent
ensuite le golfe de Gascogne plein nord, s’éloignant ainsi progressivement des côtes. Cette pêche
au large entraîne deux types de contraintes : posséder des bateaux aptes à tenir la haute mer,
pouvoir revenir rapidement au port afin de vendre le produit de la pêche tant qu’il est consommable,
mais aussi en cas de tempête. Vers 1850 les pêcheurs de l'île de Groix, à l’imitation de ceux des
îles d'Yeu et de Ré, utilisent leur chaloupe sardinière et leur chasse-marée qu’ils arment au thon
durant la saison en gréant des lignes de traîne. Leurs chaloupes pontées possèdent d’évidentes
qualités de solidité, mais aussi quelques défauts rédhibitoires, comme de longues quilles qui les
rendent impropres aux manœuvres rapides. Dans les années 1880 un nouveau type de bateau fait
son apparition, le dandy, rapidement « francisé » en dundée. C’est un gréement « cotre à tape-cul »,
ce qui signifie qu’il possède deux mâts: un grand-mât toujours à pible (c’est-à-dire fait d'une seule
pièce), une grand’ voile, une voile avant (le foc) et une voile arrière (le tape-cul). La caractéristique
principale du dundée, qui le différencie des autres cotres à tape-cul, est la présence d'une queue
de malet pour régler l'écoute du tape-cul, en lieu et place d'une bôme pivotant autour du mât. La
quille peut dépasser les 12 m de long. Elle est dite "en différence" (talon - arrière - très plongeant
par rapport au brion – avant -) pour favoriser les virements de bord rapides. L’ensemble peut jauger
de 50 à 60 tonneaux, mené par un équipage d'une quinzaine d'hommes. Dès le banc de poissons
repéré, parfois même dès la sortie du port, les deux tangons gréés chacun de sept lignes sont
abaissés, le bâtiment devant soutenir une vitesse de de 5 à 7 nœuds, condition indispensable pour
la pêche aux germons. Les pêcheurs savaient où traîner leurs lignes grâce à plusieurs signes:
• Le bouillonnement de la surface dû aux mouvements des thons lors de leurs chasses aux
sardines;
• Le claquement du sillage de thons dans les vagues;
• Comme une tâche d'huile, le banc de thons serrés en surface freine le clapot de la mer.
À partir de 1905, le thonier dundée « à cul plat » acquiert définitivement sa forme élancée
caractéristique en même temps que sa notoriété, et deviendra jusqu’à la veille de la Seconde Guerre
mondiale le symbole de la pêche à voile. Au début des années 30 on dénombre plus de 870 thoniers
en Bretagne. La pêche au thon à la voile a définitivement cessé en 1962.
Longueur de la coque 19,30 m 5,70 mLargeur au maître beau
Longueur hors tout 28,50 m Tirant d’eau 3,50 m
Deutsch
Über den Ursprung des Fischfangs des Weißen Thunfischs, auch Germon genannt, von 15 kg mit Hilfe
von Fischereibooten ist sehr wenig bekannt, er scheint aber schon weit zurück zu liegen. Zwischen Juni
und Oktober sind die Thunfischschwärme entlang der baskischen Küste zu finden und schwimmen
anschließend nordwärts entlang des Golf de Gascogne, wobei sie sich nach und nach von der Küste
entfernen. Diese Fischerei auf hoher See bringt zwei notwendige Bedingungen mit sich: den Besitz
eines hochseetauglichen Schiffes sowie die Möglichkeit, schnell zum Hafen zurück zu gelangen, um die
Fische noch fangfrisch zu verkaufen und um einem eventuellen Unwetter auszuweichen. Ungefähr im
Jahre 1850 begannen die Fischer der île de Groix, in Nachahmung der Fischer der île d'Yeu und der île de
Ré, ihre Sardinenschaluppen und ihre schnellen Küstenfischerboote, die Chasse-Marées, einzusetzen,
die sie während der Saison zum Thunfischfangen per Schleppfischerei benutzten. Ihre sogenannten
„Chaloupe Pontées“ besitzen offensichtliche Qualitäten hinsichtlich der Strapazierfähigkeit, aber auch
einige grundlegende Schwachstellen, wie zum Beispiel lange Kiele, die es ihnen unmöglich machen,
schnelle Manöver durchzuführen. In den 1880er Jahren wurde ein neuer Schiffstyp geschaffen, der
„Dandy“, dessen Name schnell zu „Dundée“ französisiert wurde. Die Betakelung bestand aus dem
„Cotre à tape-cul“, was bedeutet, dass das Boot zwei Masten besaß: ein Hauptmast aus einem Stück,
das Großsegel, eine Fock und ein Segel im Heck. Das Hauptmerkmal des Dundée, wodurch es sich von
den anderen Booten mit Hecksegeln unterscheidet, ist das Vorhandensein einer Spiere zur Einstellung
der Segelleine des Hecksegels anstatt eines drehbaren Baums rund um den Mast. Der Kiel kann bis zu
über 12 Meter lang sein. Das Boot ist „anders “ (hinten sehr tiefgehend im Gegensatz zum vorderen
Schiffsteil), um schnelle Drehmanöver ausführen zu können. Das gesamte Boot kann 50 bis 60 Tonnen
wiegen und ist mit einer ca. fünfzehnköpfigen Besatzung ausgestattet. Sobald Fischschwärme
gesichtet werden, und manchmal schon gleich nach Verlassen des Hafens, werden die mit jeweils
sieben Leinen ausgestatteten Schwingbäume schon heruntergelassen, wobei das Boot eine für den
Thunfischfang unerlässliche Geschwindigkeit von 5 bis 7 Knoten aufbringen muss. Aufgrund der
folgenden Anzeichen wussten die Fischer, wo Sie die Schleppleinen herunterlassen mussten:
• das Aufschäumen der Wasseroberfläche durch die Bewegungen der Thunfische bei ihrer Jagd auf
Sardinen;
• das durch die Thunfische in den Wellen verursachte Spritzgeräusch;
• die durch den an der Wasseroberfläche eng zusammenschwimmenden Thunfischschwarm und
wie durch einen Ölflecken beruhigte See.
Ab 1905 erhielt das Thunfischerboot „a cul plat“ definitiv seine charakteristische hervorspringende
Form sowie seine Bekanntheit und wurde bis kurz vor dem Zweiten Weltkrieg zum Symbol des
Segelboot-Fischens. Anfang der 30er Jahre wurden mehr als 870 Thunfischbote in der Bretagne
gezählt. Die Thunfisch-Fischerei per Segelboot hörte definitiv im Jahre 1962 auf.
Español
El origen de la pesca del atún blanco o bonito de 15 kg con ayuda de los barcos no es bien
conocido, aunque parece ser una práctica antigua. Entre junio y octubre, los bancos de atunes
se encontraban a lo largo de la costa vasca e iban subiendo por el golfo de Gascogne hacia el
norte, alejándose progresivamente de la costa. Esta pesca de altura requiere dos condiciones:
poseer barcos capaces de navegar en alta mar, y poder volver rápidamente a la costa para vender
el producto de la pesca mientras sea todavía comestible, incluso cuando hay tormentas. Hacia
1850, los pescadores de la isla de Groix, al igual que los pescadores de las islas de Yeu y Ré,
utilizaban sus chalupas sardineras y sus quechemarines que preparaban para la pesca del atún
durante la temporada aparejando las redes de arrastre. Sus barcos poseen cualidades obvias
como la robustez, pero también otras poco adecuadas para este tipo de pesca, como sus largas
quillas que impedían maniobrar con rapidez. En los años 1880 aparece un nuevo tipo de barco,
el "dandy", rápidamente « afrancesado » como dundée. Es un aparejo, un cúter de batículo, que
posee dos mástiles: un mástil grande hecho de una sola pieza, y una gran vela, una vela a proa
(el foque) y una vela a popa (en el batículo). La característica principal del dundée, que le
diferenciaba de los otros barcos cúter de batículo, es la presencia de una cola de para ajustar
la escota del batículo, en lugar de una botavara pivotante alrededor del mástil. La quilla podía
sobrepasar los 2 m de longitud. Se dice que la quilla (talón - detrás - muy sumergida en relación
a la parte entre el estrave y la quilla - delante) era clave para realizar remates rápidos. El barco
tenía una capacidad de entre 50 y 60 toneladas, y estaba dirigido por una tripulación de quince
hombres. Una vez se localiza el banco de peces, a veces justo a la salida del puerto, se bajaban
los dos polos del aparejo de siete líneas y el barco debía ser capaz de mantener una velocidad de
5 a 7 nudos, esencial para la pesca del atún blanco. Los pescadores sabían donde echar las redes
gracias a diversas señales:
• El burbujeo de la superficie debido al movimiento de los atunes cazando sardinas;
• El aleteo de las estelas que dejan los atunes sobre las olas;
• Como una mancha de aceite, el banco de atunes agrupados frena el movimiento del agua en
la superficie del mar.
A partir de 1905, el atunero dundée « de fondo plano » adquiere definitivamente la esbelta forma
que lo caracteriza, así como su reputación, y se convertirá, justo en vísperas de la Segunda Guerra
Mundial, en un símbolo de la pesca a vela. A principios de los años 30 había más de 870 barcos
atuneros en Bretaña. La pesca del atún a vela cesó definitivamente en 1962.
Italiano
L'origine della pesca al tonno bianco, o alalunga, da 15 kg per mezzo di imbarcazioni è poco
conosciuta, ma sembra essere molto antica. Tra giugno e ottobre, i banchi di tonni percorrono le
coste basche e risalgono quindi il Golfo di Guascogna a nord, allontanandosi progressivamente dal
litorale. La pesca in alto mare comporta due tipi di vincoli. Prima di tutto, è necessario possedere
imbarcazioni adatte alla navigazione in mare aperto. Inoltre, le imbarcazioni devono essere in
grado di ritornare rapidamente al porto per vendere il prodotto fintanto che è consumabile, ma
anche in caso di burrasca. Verso il 1850, i pescatori dell'isola di Groix, sull'esempio di quelli delle
isole di Yeu e Ré, iniziarono ad adattare stagionalmente le loro sardiniere e i loro trabaccoli per la
pesca al tonno dotandoli di lenze trainate. Le loro imbarcazioni con ponte possedevano evidenti
doti di solidità, ma anche alcuni difetti insormontabili, come le lunghe chiglie che le rendevano
inadatte alle manovre veloci. Negli anni '80 dell'800, un nuovo tipo di imbarcazione fece la sua
comparsa: il dandy, nome ben presto francesizzato in "dundée". Si trattava di un'imbarcazione a
due alberi: un albero maestro sempre a pible, vale a dire composto da un solo pezzo, una randa, una
vela anteriore (fiocco) e una vela posteriore (batticulo). La caratteristica principale del "dundée",
che lo distingueva dalle altre imbarcazioni analoghe, era la presenza di una scalmiera per regolare
il batticulo, al posto di un boma oscillante intorno all'albero. La chiglia poteva superare i 12 metri
di lunghezza. Era un tipo di chiglia detta "in differenza" (tallone - poppa - con molto pescaggio
rispetto alla prua) che favoriva le virate di bordo rapide. Sull'imbarcazione, che poteva arrivare ad
una stazza di 50 o 60 tonnellate, trovava posto un equipaggio di una quindicina di uomini. Una
volta trovato il pesce, oppure all'uscita dal porto, i due tangoni, ognuno equipaggiato con sette
lenze, venivano abbassati. L'imbarcazione doveva sostenere una velocità compresa tra 5 e 7 nodi,
condizione indispensabile per la pesca ai tonni alalunga. I pescatori sapevano dove trascinare le
lenze grazie a diversi segnali:
• il ribollio dell'acqua di superficie dovuto ai movimenti dei tonni durante la caccia alle sardine;
• l'infrangersi delle scie dei tonni sulle onde;
• l'effetto simile a una macchina d'olio prodotto dalla presenza dei tonni vicino alla superficie
del mare.
A partire dal 1905, la tonniera "dundée" acquisì definitivamente la sua forma slanciata e
caratteristica oltre che la sua notorietà, divenendo fino alla vigilia della Seconda Guerra Mondiale
il simbolo stesso della pesca a vela. All'inizio degli anni '30, le tonniere in Bretagna erano più di
870. La pesca al tonno con imbarcazioni a vela è definitivamente cessata nel 1962.
Nederlands
De herkomst van het vissen op witte tonijn van 15 kg met gebruik van boten is niet goed bekend, maar
lijkt reeds lang te bestaan. Tussen juni en oktober strekken de tonijnscholen zich langs de Baskische
kust uit en zwemmen vervolgens naar het uiterste noorden van de golf van Gascogne, waardoor ze
zich steeds verder van de kust bevinden. Dit type van zeevisserij brengt twee soorten verplichtingen
met zich mee: over boten beschikken die geschikt zijn om in volle zee te varen en die tevens snel terug
naar de haven kunnen varen om de visvangst zolang deze eetbaar is te verkopen, zelfs in geval van
stormweer. Rond 1850 gebruikten de vissers van île de Groix, in navolging van de vissers van île d’Yeu
en île de Ré, hun sardinesloep en zeejacht die ze tijdens het seizoen specifiek voor de vangst op tonijn
uitrusten met sleeplijnen. Hun sloepen met deklading waren vanzelfsprekend voldoende stevig, maar
hadden tevens enkele onoverkomelijke gebreken, zoals lange kielen waardoor het onmogelijk was om
snel te manoeuvreren. In de jaren 1880 verscheen een nieuw type boot op het toneel, de dandy, die in
Frankrijk de naam 'dundée’ kreeg. Deze boot is een kotter met druilzeil, dit betekent dat het voertuig
twee masten heeft: een grote mast die uit één stuk is vervaardigd, een grootzeil, een zeil vooraan
(fokzeil) en een zeil achteraan (druilzeil). Het voornaamste kenmerk van de dundée, die verschillend
is van de andere kotters met druilzeil, is de aanwezigheid van een bezaanboom om de schoot van
het druilzeil te regelen, in plaats van een boom die rond de mast draait. De kiel kan meer dan 12 m
lang zijn. Deze boot is "anders” (hiel – achterzijde – zeer naar beneden gericht in vergelijking met de
stevenknie – voorzijde) om snel overstag te kunnen gaan. Het vaartuig kan een tonnenmaat van 50
tot 60 ton en een bemanning van een vijftiental mannen vervoeren. Zodra een school vissen wordt
waargenomen, soms zelfs al bij het verlaten van de haven, worden de twee bomen, die elk met zeven
vislijnen opgetuigd zijn, in het water gezakt. Het schip houdt een snelheid van 5 tot 7 knopen aan, een
absoluut noodzakelijke voorwaarde om op witte tonijn te vissen. De vissers weten waar hun vislijnen
te laten slepen door verscheidene tekenen:
• Het geborrel van het oppervlak door het bewegen van de tonijn terwijl ze op sardienen jagen;
• Het geklap van het kielwater van de tonijn in de golven;
• Net zoals een olievlek, zorgt een school tonijn aan het oppervlak voor een rem op het gekabbel
van de zee.
Vanaf 1905 kreeg de 'dundée’ tonijnvissersboot met platte achterkant definitief zijn zowel
karakteristieke snelle vorm als naamsbekendheid, en was tot aan het einde van de Tweede Wereldoorlog
het symbool van het vissen met een zeilboot. Aan het begin van de jaren 30 telde Bretagne meer dan
870 tonijnvissersboten. Het vissen op tonijn met een zeilboot werd in 1962 volledig gestopt.
Hull length 19.30 m 5.70 mBeam width
Overall length Draft28.50 m 3.50 m
Länge des Schisrumpfs 19,30 m Breite des Schisrumpfs 5,70 m
Gesamtlänge Tiefgang28,50 m 3,50 m
Longitud del casco 19,30 m 5,70 mAncho de manga
Longitud total 28,50 m 3,50 mCalado
Lunghezza scafo 19,30 m Larghezza 5,70 m
Lunghezza fuori tutto 28,50 m 3,50 mPescaggio
Lengte van romp 19,30 m Breedte van grootspant: 5,70 m
Lengte over alles Diepgang28,50 m 3,50 m
3
Utiliser du l de lin de Ø 0.3 mm non fourni.
Use ax thread Ø 0.3 mm, not supplied.
Verwenden Sie die Leinengarn Ø 0,3 mm, nicht einbegrien.
Utilicese hilo de lino Ø 0.3 mm, no incluido.
Specyfikacje produktu
| Marka: | Heller |
| Kategoria: | Budowa modelu |
| Model: | Thonier Armor 80609 |
Potrzebujesz pomocy?
Jeśli potrzebujesz pomocy z Heller Thonier Armor 80609, zadaj pytanie poniżej, a inni użytkownicy Ci odpowiedzą
Instrukcje Budowa modelu Heller
22 Września 2024
Instrukcje Budowa modelu
- Budowa modelu Lego
- Budowa modelu Voltcraft
- Budowa modelu Chicco
- Budowa modelu Revell
- Budowa modelu Playmobil
- Budowa modelu Viessmann
- Budowa modelu Carson
- Budowa modelu Trix
- Budowa modelu Reely
- Budowa modelu Tams Elektronik
- Budowa modelu BRIO
- Budowa modelu ISDT
- Budowa modelu Multiplex
- Budowa modelu Wilesco
- Budowa modelu Marklin
- Budowa modelu Kibri
- Budowa modelu Mega Bloks
- Budowa modelu KidKraft
- Budowa modelu Geomag
- Budowa modelu Robbe
- Budowa modelu LGB
- Budowa modelu Woodland Scenics
- Budowa modelu Pocher
- Budowa modelu Wiking
- Budowa modelu MBZ
- Budowa modelu FALLER
- Budowa modelu Piko
- Budowa modelu Fleischmann
- Budowa modelu Roco
- Budowa modelu SAB Heli Division
- Budowa modelu Proses
- Budowa modelu Brawa
- Budowa modelu NOCH
- Budowa modelu Massoth
- Budowa modelu Italeri
Najnowsze instrukcje dla Budowa modelu
14 Października 2024
9 Października 2024
Italeri Scania R730 V8 Streamline ‘‘Silver Griffin’’ Instrukcja
8 Października 2024
8 Października 2024
8 Października 2024
7 Października 2024
7 Października 2024
7 Października 2024
5 Października 2024
5 Października 2024